De wintermaand januari
Januari is zo’n maand waar ik veel mensen hoor spreken over wintermoeheid, winterdipje, soms zelfs winterdepressie, na de drukke pre-kerst maanden en de verwachtingsvolheid die hierbij hoort… Het woord zegt het zelf: “verwachting”s volheid…ook al wachten we niet meer collectief op dé geboorte van de maand december, toch zit er nog altijd veel verwachtingsvolheid… familiale gezelligheid (hopelijk)…een jaar afsluiten (afscheid)… een nieuw jaar opstarten…(nieuwe plannen).
Veel volheid, volle agenda, volle menus, volle tafels…
En dan slaat de januarivermoeidheid toe als een onbeschreven blad.
Gisteren sprak ik er met een collega over.
Als je in energiemanagement gelooft zoals wij dan is die moeheid vrij logisch.
Weinig licht, droogte, koude, laagjes kledij waardoor het natuurlijke voelen vermindert…en een natuurlijke neiging van iedereen om te cocoonen…een beetje meer op zichzelf te zijn én druk bezig met eigen energiepeil om normaal te functioneren.
Ze maakte me er attent op dat de kippen op stok gaan bij valavond en pas met het licht terug opstaan. Ook dat nog bedacht ik mij 😉 Ons intern energiemanagement draait op volle toeren tegen een natuurlijke neiging om meer te willen rusten en slapen. Want dat deden onze voorouders natuurlijk ook. Met de cyclus van de natuur meeleven.
Onze samenleving nu draait alsof het altijd zomer is. Ze vraagt van ons elk seizoen dat zomerse energiepeil. En dat vraagt veel van ons om er toch te staan. Téveel als je durft kijken naar de “welvaartsverschijnselen” zo noem ik ze in mijn boek.
Als ik het zo bekijk, dan wordt dat januarigevoel plots normaler en minder zwaar. Als we daar milder naar kijken worden we ook milder voor onszelf.
Geniet van de sneeuw, dat hoort ook bij deze prachtige maand❄️☃️
#liefdeinbalans