“Liefde in balans” in de zondagsmis
Uw aanwezigheid hier is heel hoopgevend voor de ouderen zei ik tegen mijn dochter die met mij meeging naar de zondagsmis. Ik zou kunnen zeggen dat ze met mij mee was om mij plezier te doen…. Het zou ook kunnen…dat ze meekwam omdat ik beloofde nadien naar de beste pizzeria van Tervuren te gaan. Het maakt niet uit…
Daar zat ik dan te genieten van al die hemelse woorden.
Ik zei tegen haar, probeer het niet met je hoofd maar met je gevoel te begrijpen… en ze deed haar best.
De priester vertelde de parabel over de overspelige vrouw, en over de mensen die Jezus om raad vroegen. Of hij akkoord ging met wat Mozes ooit had gezegd en dat ze moest gestenigd worden. Hij antwoordde het gekende antwoord..”degene zonder zonde werpe de eerste steen en ze dropen af, de oudsten eerst”.
Ik begrijp het niet zei mijn dochter, ik was zo blij dat ze bij mij was en dat ik het een beetje kon mee vertalen. De mensen wilde jezus erin luizen, er was veel afgunst en ongeloof over wie en wat Jezus allemaal kon… de mensen wilden hem testen in de hoop hem vast te praten, en dat lukte niet.
Mooie nuance, die de pastoor dan legde, dit wordt nog altijd in sommige landen toegepast, en je moet met twee zijn om overspelig te zijn zei hij…!
Ohh zo mooi, had geen beter alternatief kunnen aanreiken op een zondagmorgen dan zo’n moment met ons twee.
Waarom geef ik mensen dan hoop door hier te zijn vroeg ze me op het einde…? Omdat de kerken leeglopen lieve schat zei ik, en de mensen die hier vandaag vooral zijn, zijn vrij oud en ze weten dat er dan nog nieuwe generaties zijn die misschien ergens op hun levensweg het geloof in hun leven toelaten.
Het is zo… voor mezelf is het al heel moeilijk om een zondag te vinden om de rust van een zondagsmis toe te laten, laat staan dat onze kinderen spontaan vragen om mee te gaan. Daarom was dit een speciaal moment voor mij. De zondag vóór palmzondag. Ik zal het niet vlug vergeten…